Το μεγάλο κατόρθωμα (μύθος του Αισώπου)

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

Ξεκίνησα να πειραματίζομαι με το  TIKATOK.

Το Tikatok είναι μια διαδικτυακή εφαρμογή όπου μπορείς να γράψεις μικρές ιστορίες.

Είναι μια κοινότητα για παιδιά που θέλουν να γράψουν, να διακοσμήσουν και να δημοσιεύσουν ένα πραγματικό βιβλίο.

Τα βήματα είναι απλά.

Αρχικά τα παιδιά ( και όχι μόνο 🙂 ) γράφουν την ιστορία τους, στη συνέχεια προσθέτουν εικόνες και τέλος οι γονείς ή οι δάσκαλοι μπορούν να παραγγείλουν από την εταιρεία που το διαχειρίζεται όσα αντίγραφα του βιβλίου επιθυμούν ή απλά να βλέπουν το βιβλίο online.

Το Tikatok προσφέρει ακόμα μια σειρά από δωρεάν εργαλεία για εκπαιδευτικούς, οι οποίοι χρησιμοποιώντας τα μέσα στην τάξη ενθαρρύνουν τους μαθητές να διαβάζουν, να γράφουν ιστορίες και να εκμεταλλεύονται αυτό το νέο δημιουργικό τρόπο online εκπαίδευσης (πηγή).

Το Tikatok στηρίχθηκε στη φιλοσοφία ότι κάθε παιδί μπορεί να γίνει συγγραφέας με τα σωστά εργαλεία, το κίνητρο και την υποστήριξη.

Από το site ΠΑΙΔΙΚΑ βρήκα κάποιες εικόνες (καθώς και το κλασικό παραμύθι του Αισώπου) τις οποίες επεξεργάστηκα με το πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας Gimp.

Επίσης χρησιμοποίησα ταμπλέτα με πενάκι για την χειρόγραφη εισαγωγή δεδομένων.

Στη συνέχεια έκανα εγγραφή στο tikatok και έφτιαξα το πρώτο μου βιβλίο

Το αποθήκευσα σε μορφή PDF στον υπολογιστή μου.

Χρησιμοποιώντας το Gimp έκανα εξαγωγή του PDF αρχείου σε JPG και το ανάρτησα.

Φυσικά υπάρχουν κι άλλες εφαρμογές μετατροπής αρχείων.

Advertisement

 

Τι θα πάθεις αν κοιμηθείς αργά

Ο Δημήτρης, μαθητής της  Δ’ τάξης, έτυχε μια μέρα να πάει αδιάβαστος στο σχολείο. Με ζωντανό και εύθυμο τρόπο μας διηγείται την ιστορία του την οποία έχει ονομάσει :

«Τι θα πάθεις αν κοιμηθείς αργά»

Μας είχε βάλει η κυρία να μάθουμε να κλείνουμε το ρήμα «είμαι». Σκέφτηκα καμαρωτός τότε: «Τι εύκολα πράγματα μας βάζει η κυρία να μάθουμε; Θα το μάθω σε δύο λεπτά»,

και πήγα να παίξω μπάλα. Όταν βράδιασε, ετοιμαζόμουν να διαβάσω αλλά ήρθε η θεία μου με τα ξαδέρφια μου. « Άστο», σκέφτηκα, «θα το μάθω μετά». Και βγήκα να παίξω με τα ξαδέλφια μου. Έφαγα και ένα γκολ. ):

Είχε νυχτώσει για τα καλά. Έφαγα βραδινό και έπεσα ξερός να κοιμηθώ. Είχε πάει δώδεκα.

Το πρωί ετοιμάστηκα βιαστικά για το σχολείο γιατί είχα αργήσει. Ξέχασα και να πλυθώ. Τα μαλλιά μου πέταγαν σαν του σκαντζόχοιρου.

Όταν μπήκε η κυρία στην τάξη, έκλειναν τα μάτια μου. Και τότε ξαφνικά ακούω μια φωνή: «Δημήτρη, για σήκω να μου κλίνεις το ρήμα « εγώ είμαι». Πετάχτηκα πάνω. Δεν το είχα μάθει καλά. Την κοίταξα, με κοίταξε, την ξανακοίταξα και άρχισα να λέω : « Εγώ νυστάζω, εσύ νυστάζεις…». Με κοίταξε αγριεμένη και μου είπε: « Να σου φέρω και ένα μαξιλάρι;»

Όλη η τάξη γέλαγε και εγώ ντροπιασμένος είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανακοιμηθώ αργά.

 

Είμαστε όλοι ζώα αυτού του πλανήτη

Πολλά ζώα θυσιάζονται στο βωμό της κατανάλωσης.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην υπερβολική κατανάλωση κρέατος αδιαφορώντας για την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως εκατομμύρια ζώα θανατώνονται και βασανίζονται με φριχτούς τρόπους σε καθημερινή βάση.

Τα δεινά των ζώων στα σφαγεία είναι αμείωτα.

Δεν είναι σπλαχνικός τρόπος :

• ο ευνουχισμός, ο οποίος γίνεται χωρίς παυσίπονα ή αναισθητικό γιατί παράγει πιο λιπώδη κρέας
• η θανάτωση με ηλεκτροπληξία
• η βίαιη αφαίρεση του ράμφους, (στα πουλερικά) για να αποφεύγεται ο κανιβαλισμός ο οποίος είναι αποτέλεσμα των άθλιων συνθηκών διαβίωσης
• οι συστοιχίες κλουβιών όπου οι κότες δεν μπορούν να ικανοποιήσουν βασικά φυσικά ένστικτα
• το κόψιμο της ουράς – των αυτιών – των δοντιών, διαδικασίες που πραγματοποιούνται χωρίς αναισθητικό

Φυσικά, τώρα αντικρίζουμε τα αναπόφευκτα επακόλουθα της υπερβολικής κατανάλωσης ζώων όπως ο καρκίνος, η καρδιοπάθεια, οι πέτρες στα νεφρά, η αναιμία, η οστεοπόρωση, ο διαβήτης κλπ.

Δεν είναι καθόλου περίεργο που η ασθένεια των τρελών αγελάδων, η ασθένεια του αφθώδους πυρετού, ο pfiesteria και πλήθος άλλων ανωμαλιών που σχετίζονται με ζώα, έχουν εξαπολυθεί στην ανθρωπότητα.

Όπως λέει και ένα παλιό ρητό «Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις».

Πολλά ζώα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους.

Πάνω από 100 εκατομμύρια άγρια ζώα ζουν αιχμάλωτα σε άθλιες συνθήκες και στη συνέχεια δολοφονούνται για το τομάρι τους κάθε χρόνο.

Αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών είναι η δραματική μείωση του αριθμού των άγριων ζώων και των φυτών καθώς και η διατάραξη  της ισορροπίας του φυσικού οικοσυστήματος.

 

Πολλά ζώα θυσιάζονται στο βωμό της διασκέδασης.

Απ’ όλα τα πλάσματα που δημιουργήθηκαν ποτέ, αυτό (ο άνθρωπος) είναι το πιο απεχθές. Είναι το μόνο πλάσμα που προκαλεί πόνο για διασκέδαση γνωρίζοντας ότι προκαλεί πόνο.

Στο ροντέο οι ταύροι και τα άλογα δεν αναπηδούν επειδή είναι άγρια, αλλά επειδή πονάνε. Επίσης, στο τσίρκο τα ζώα προσφέρουν διασκέδαση στον κόσμο υπό την απειλή του φόβου. Φοβούνται την τιμωρία και τον πόνο, τα οποία είναι αναπόσπαστα κομμάτια την εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Όταν προκαλείς πόνο για να διασκεδάσεις η αντεκδίκηση δεν αργεί να έρθει. Και η αντεκδίκηση των ζώων έχει κοστίσει ανθρώπινες ζωές.

Η άγνοια έχει επικρατήσει τόσο πολύ μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι δε θέλουν να μάθουν την αλήθεια.

Ακόμη και άνθρωποι που είναι ενήμεροι ότι οι παραδοσιακές οικογενειακές φάρμες έχουν πλέον αντικατασταθεί από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ότι τα ρούχα τους προέρχονται από σφαγμένες αγελάδες, ότι η διασκέδαση τους σημαίνει το βασανισμό και θάνατο εκατομμυρίων ζώων και ότι πραγματοποιούνται αμφισβητήσιμα πειράματα στα εργαστήρια, συνεχίζουν να είναι προσκολλημένοι σε μια ασαφή αντίληψη ότι τα πράγματα δε μπορεί να είναι τόσο άσχημα, αλλιώς η κυβέρνηση ή οι σύλλογοι προστασίας των ζώων θα είχαν κάνει κάτι γι’ αυτό.

Άνθρωπε,

μάθε λοιπόν πως τα ζώα αισθάνονται φόβο, μοναξιά και πόνο όπως εσύ. Ο πόνος και τα δεινά είναι από μόνα τους άσχημα και θα έπρεπε να αποτρέπονται ή να ελαχιστοποιούνται, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου ή είδους του πλάσματος που υποφέρει.

μάθε πως υπάρχει και Η Διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων http://www.greenpage.gr/diakiriksi_dikaiomatwn_zoon.htm και οφείλεις να τη σεβαστείς, θες δε θες!

Είμαστε όλοι ζώα αυτού του πλανήτη.
Είμαστε όλοι πλάσματα.
Και τα μη ανθρώπινα ζώα βιώνουν αισθήσεις όπως κι εμείς.
Είναι κι αυτά δυνατά, έξυπνα, εργατικά, κινητικά και εξελικτικά.
Είναι κι αυτά ικανά να αναπτυχθούν και να προσαρμοστούν.
Και όπως εμείς, επιβιώνουν. Και όπως εμείς, εκφράζουν βαθμούς συναισθημάτων.
Με λίγα λόγια, όπως κι εμείς, είναι ζωντανά.
Όντας τα περισσότερα απ’ αυτά, πράγματι, σπονδυλωτά, ακριβώς όπως κι εμείς.

Εμείς, τα ανθρώπινα όντα θα ‘πρεπε να αγαπάμε τα ζώα, όπως ο έξυπνος αγαπάει τον αθώο και ο δυνατός αγαπάει τον ευάλωτο.

Όσοι αποβάλλουν την αγάπη προς τα πλάσματα αυτά ως απλή συναισθηματικότητα, παραβλέπουν ένα όμορφο και σημαντικό μέρος της ανθρωπιάς τους και είναι κρίμα.

Το να είμαστε άκακοι σε κάποιο ζώο, δε μας στερεί τίποτα. Για την ακρίβεια είναι μέσα μας το να τους εγγυηθούμε μια χαρούμενη ζωή όσο και αν θέλουμε να το αγνοήσουμε.

 

Τα παιδιά λένε: «Ώρα για Ειρήνη»

Τα παιδιά ζωγραφίζουν, για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό και ειδικότερα στους συνομήλικούς τους.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Γράμμα Παλαιστίνιου μαθητή

Δε βρίσκω λόγια να σας περιγράψω πώς περνάμε αυτές τις στιγμές. Μας χτυπούν συνέχεια, μας βομβαρδίζουν. Να καλυφθούμε δεν έχουμε. Να φύγουμε δεν μπορούμε. Εδώ είναι η πατρίδα μας! Μας σκοτώνουν. Μας είπαν τώρα ότι στέλνουν και στρατό.

Εδώ στον καταυλισμό, εδώ και πολύ καιρό, μόνο ανασαίνουμε, γι’ αυτό και ζούμε ακόμα. Νερό μας το χουν κόψει. Κι όταν έρχεται, ποιος από μας να πρωτοπιεί; Φαγητό δεν έχουμε. Μας λένε ότι μας στείλατε βοήθεια, πολλά, αλλά οι Ισραηλινοί τα σταματάνε και δε φτάνουνε ποτέ. Ρεύμα, ποιο ρεύμα; Είναι πολυτέλεια για μας.

Αυτή είναι η ζωή μας, όχι τώρα που μας πολεμάνε οι Ισραηλινοί, αλλά κάθε μέρα όσο ζω. Γιατί μας τιμωρούν οι Ισραηλινοί; Γιατί έβαλαν στόχο τη φτωχή ζωή μας; Εδώ μας λένε ότι έχουν γερές πλάτες τους Αμερικάνους κι όλους τους ισχυρούς της Γης, αλλά πολλοί εδώ στον καταυλισμό μας λένε ότι όλοι οι λαοί στο εξωτερικό από πολύ μακριά, μας σκέπτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια. Αχ και να ξέρατε πόση δύναμη μας δίνετε να αντέξουμε. Δε θα σταματήσουμε γιατί έχουμε δίκιο, γιατί όπως εσείς, όπως κάθε λαός στον κόσμο έχει τη δική του πατρίδα. Και τη δικιά μου τη λένε Παλαιστίνη!

Πηγή

Όταν μιλάω με τα παιδιά συνειδητοποιώ πόσο παράλογος είναι ο κόσμος των ενηλίκων….

 

Κάποιες φορές η σιωπή δεν είναι χρυσός

Φοβόμαστε να μιλήσουμε δημόσια και δυνατά.

Φοβόμαστε να πούμε την άποψή μας γι’ αυτά που πιστεύουμε, που αισθανόμαστε και πρεσβεύουμε.

Μας χαρακτηρίζει η ατολμία, η απραξία και η εσωστρέφεια. Γιατί;

Όταν λέω να μιλήσουμε δημόσια, δεν εννοώ να βγούμε στο δρόμο (δεν είναι απαραίτητα λάθος) και να φωνάξουμε για όλα όσα μας πνίγουν. Εννοώ τα μικρά, καθημερινά γεγονότα που διαδραματίζονται ενώπιόν μας στις δημόσιες υπηρεσίες, στις τράπεζες και στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ κ.ά. τα οποία κατακρίνουμε σιωπηλά και περιμένουμε κάποιον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Καταλαβαίνουμε πότε αδικείται κάποιος/α αλλά «τί να κάνουμε;» «έτσι γίνεται πάντα» ή στη χειρότερη των περιπτώσεων «εγώ, μόνος/η μου δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο». Κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Κρατάμε τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις μας καλά κρυμμένες μέσα μας. Το πολύ – πολύ να τις μοιραστούμε με τους φίλους μας ή την οικογένεια ή να τρέξουμε να τουιτάρουμε με σκοπό να εκτονωθούμε λιγάκι.

Μήπως είναι καιρός να βγούμε από το λήθαργο της αδράνειάς μας; Να ξυπνήσουμε από το κώμα στο οποίο έχουμε πέσει;

Μήπως είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι για να αλλάξουμε τον κόσμο μας; Να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας;

Μπορούμε να αρχίσουμε από τα απλά, καθημερινά γεγονότα που βλέπουμε και δε δίνουμε ιδιαίτερη σημασία.

Ποια;

• Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος *βαριέται* να εξυπηρετήσει τον κόσμο.
• Όταν ο αστυνομικός κάνει κατάχρηση της εξουσίας του.
• Όταν γίνεται λόγος για ανεπαρκείς εκπαιδευτικούς ή ο καθηγητής «κόβει για να κόβει».
• Ο γιατρός ζητάει φακελάκι για να χειρουργήσει τον ασθενή.
• Ο παπάς έρχεται με το μπλοκάκι και ζητάει χρήματα για να παντρέψει το ζευγάρι.
  
• Η τράπεζα με λιγοστούς υπαλλήλους προσπαθεί να εξυπηρετήσει το ταλαίπωρο κοσμάκι.
• Ο καταστηματάρχης  αρνείται να δώσει απόδειξη στον πελάτη.
• Ο γονιός  χτυπάει με μανία το σπλάχνο του.
• Ο συνάνθρωπός μας να χτυπάει αλύπητα ένα ζώο.

Για όλα αυτά και  πολλά περισσότερα καλό θα ήταν να μιλήσουμε κι εμείς δυνατά, να πούμε την άποψή μας, να αντιδράσουμε. Δε χρειάζεται να λογομαχήσουμε ή να φτάσουμε στα άκρα . Απλά να ντύσουμε με λέξεις αυτό που σκεφτόμαστε. Όταν σιωπούμε γινόμαστε συνένοχοι! Ας μην ξεχνάμε πως εμείς καθορίζουμε την αξία της ζωής.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Johnnie Society»

Το μικρό απόσπασμα που ακολουθεί κρύβει μεγάλες αλήθειες!

Είναι παρμένο από το βιβλίο «Johnnie Society»  του Γιάννη Φαρσάρη http://www.johnnie-society.org/ .

«Γεννιέται, που λες, η μικρή μας μελισσούλα στην κυψέλη κι αρχίζει ν’ αναρωτιέται για τον κόσμο γύρω της. Μικρή καθώς είναι, δεν μπορεί ακόμα ν’ ανοίξει τα φτερά της και παρακολουθεί με δέος τις μεγαλύτερες μέλισσες – τις εργάτριες – να μπαινοβγαίνουν στην κυψέλη, περιγράφοντας τις εμπειρίες τους από τον έξω κόσμο του λιβαδιού. Εντυπωσιασμένη από τα λόγια τους, τρώει λαίμαργα το μέλι της για να μεγαλώσει και να μπορέσει κι εκείνη να ταξιδέψει στη μαγεία της φύσης. Ακούει
διαρκώς τις μέλισσες να μιλάνε για το νέκταρ των λουλουδιών και της γίνεται έμμονη ιδέα να γευτεί το υπέροχο υγρό της ζωής.
Φτάνοντας η μεγάλη ώρα της ενηλικίωσης, οδηγείται στην έξοδο της κυψέλης για το παρθενικό της ταξίδι. Θαμπώνεται από την ομορφιά του λιβαδιού κι αρχίζει να πετάει με δυσκολία. Ακριβώς κάτω απ’ την κυψέλη εντοπίζει ένα θυμάρι, που της θυμίζει την περιγραφή των λουλουδιών από τις εργάτριες. Ορμάει λοιπόν και βυθίζει την προβοσκίδα της στην καρδιά ενός άνθους. Η γλύκα που την πλημμυρίζει επιβεβαιώνει τις περιγραφές των μεγαλύτερων μελισσών και επιστρέφει τρισευτυχισμένη
στην κυψέλη. Συνεχίζει κάθε πρωί την ίδια σύντομη διαδρομή, απόλυτα πεπεισμένη πως ζει στον δικό της προσωπικό παράδεισο. Εάν πέθαινε εκείνη τη στιγμή, θα έφευγε με τη βεβαιότητα πως εκπλήρωσε στο ακέραιο τις προσδοκίες ολόκληρης της ζωής της.
Ένα πρωινό, όμως, την παρασέρνει ο άνεμος και την οδηγεί μακρύτερα απ’ την κυψέλη. Εκεί έκπληκτη ανακαλύπτει πως υπάρχουν δεκάδες άλλα λουλούδια, πολύ πιο όμορφα απ’ το θυμάρι και πετάει με ορμή να δοκιμάσει τη γεύση τους. Βουτώντας στο πρώτο, διαπιστώνει πως η γλύκα του είναι ανώτερη απ’ το νέκταρ που είχε ως τότε δοκιμάσει και μεθυσμένη ρίχνεται σε όσα περισσότερα λουλούδια μπορεί. Με τη δύση του ήλιου επιστρέφει στην κυψέλη ζαλισμένη και βουτηγμένη στη σύγχυση. Ένα τυχαίο γεγονός, το φύσημα του ανέμου, την είχε οδηγήσει σ’ έναν άλλο κρυμμένο
κόσμο με πολλαπλάσιες επιλογές. Ολόκληρο το αξιακό σύστημα που είχε χρόνια χτίσει μέσα της γκρεμίζεται και αντιλαμβάνεται πως ζούσε στην πλάνη της άγνοιας.
Το επόμενο πρωινό κάνει μια ακόμα μεγαλύτερη βόλτα στο λιβάδι, ανακαλύπτοντας πως υπάρχει ένα ολάκερο γευστικό σύμπαν, που ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί. Έχει την ευχέρεια στο εξής να δοκιμάσει ακόμα περισσότερα λουλούδια, ώστε να καταλήξει στο γευστικότερο. Σαφώς και υπάρχει η πιθανότητα μετά από όλες τις δοκιμές να κρίνει ότι το θυμάρι, η πρώτη της αναγκαστική επιλογή, είναι εκείνο που της αρέσει περισσότερο. Σκέψου όμως πόσο μικρή είναι εκείνη η πιθανότητα, με
δεδομένο πως στο λιβάδι υπάρχουν χιλιάδες λουλούδια. Αλλά και στο θυμάρι να καταλήξει πάλι, θα ξέρει μέσα της πως είναι ώριμη επιλογή και όχι αποτέλεσμα τύχης και άγνοιας ».

 

Είναι παράνομο να μοιράζεσαι τη μουσική;

Πριν από μερικές μέρες είχα διαβάσει ένα αρθρο του Γιάννη Κύρη http://musicunites.ning.com/forum/topics/mhepos-e-peiratehia-ehinai?commentId=4559081%3AComment%3A4989&xg_source=activity

Με αφορμή αυτό, έκανα ένα μικρό σχόλιο « Αυτοί που κατεβάζουν ελεύθερα μουσική&ταινίες  είναι αυτοί που  ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες».

Μπορείτε να διαβάσετε τα σχόλια που ακολούθησαν, δικά μου αλλά και  των φίλων μου.

Ηλείας : Hmmm… Αυτοί που κατεβάζουν ελευθερα μουσική και ταινίες, δε θα ‘πρεπε να το κάνουν ελευθερα… Πίσω από αυτό που ακούμε και βλέπουμε υπάρχει κόπος μηνών και χρόνων και δουλεύουν αρκετά άτομα για να γίνει αυτή η δουλειά. Ένα γύρο ο οποιος φτιάχνεται μέσα σε 1 λεπτό τον αγοράζεις 2 ευρώ, “2 ευρώ!!!! Δεν τον κλέβεις, τον αγοράζεις!!!!!” το τρως και … τελειώνει.. Μια ταινία ή ένας δίσκος φτιάχνεται σε πολύ περισσότερο χρόνο, και απαιτεί θυσίες, έμπνευση, ταλέντο και πολλά αλλα!! Όταν αγοράσεις το δημιούργημα, σου μένει… Υπάρχουν άνθρωποι που ξοδεύουν αρκετά χρήματα και αρκετοί που μεσολαβούν για να φτάσει στους ακροατές και ζουν από αυτό!!.. Αν δεν ήταν όλα αυτά, αυτοί που κατεβάζουν ελευθερα μουσική και ταινίες ούτε καν θα είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ότι υπάρχει αυτή η δημιουργία. Σκέφτηκε κανένας που κατεβάζει ελευθερα μουσική και ταινίες, να δωρίσει έστω 2 ευρώ σε αυτούς που τα δημιουργούν?? Να πει ένα ευχαριστώ κάποιος που μπορεί να απολαύσει μια δημιουργία?? Αλλα είναι ωραίο το συναίσθημα όταν πεις “A!!! Κατέβασα τον νέο δίσκο του τάδε ή την ταινία τάδε ταινία” ε?? Εκείνη ακριβώς τι στιγμή έχεις κλέψει, έχεις στερήσει εισόδημα από αυτούς που δούλεψαν σκληρά για να το έχεις.. Και μην ακούσω ότι βγάζουν αρκετά, όχι.. Δεν βγάζουν αρκετά… Δεν μπορούν αφού αυτοί που κατεβάζουν ελεύθερα όλο και αυξάνονται!!! Κάναμε κατάχρηση της ομορφιάς της φύσης και της γης τόσο καιρό, τώρα πρέπει να το κάνουμε και στην τέχνη ε?

Και αναρωτιέμαι, τι εννοείς ξοδεύουν περισσότερα χρήματα?? Πώς? Πότε? Στις συναυλίες μια στο τόσο? Αν γινόταν, και εκεί κλεφτά θα έμπαιναν πολλοί!!! Στους σκηνοθέτες? Στους ηθοποιούς?? Πώς??

Ελένη : Διάβασε τι γράφει ο Γ.Κύρης. Είναι δημιουργός&βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία
http://musicunites.ning.com/forum/topics/mhia-ehinai-e-lhuse-kai-ehinai κ συμφωνώ μαζί του!

Ηλείας : Αγοράζεις 1 σουβλάκι&το πληρώνεις 2 ευρώ γιατί το τρως μόνο εσύ!Δεν τρώνε το ίδιο σουβλάκι με 2 ευρώ εκατομμύρια άνθρωποι. Ενας δημιουργός θα κοπιάσει,το δέχομαι.Αν όμως η δουλειά του είναι αξιόλογη, εκατ.θαυμαστές θα δώσουν από 2 Ευρώ ο καθένας…ποσό αρκετό για να ζήσει αξιοπρεπέστατα.

Κων/νος : Πολύ ενδιαφέρουσα και σχετική με το θέμα είναι και η ομιλία του Stallman (RMS), με θέμα Copyright εναντίον Κοινωνίας(2007): http://tinyurl.com/yc7zfdw . Εξηγεί αρκετές έννοιες που σχετίζονται με τα δικαιώματα πρόσβασης και χρήσης του κοινού σε πνευματικά έργα και προτείνει ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις για πιο λογικές, δίκαιες και αποδοτικές πρακτικές διανομής έργων και αμοιβής των δημιουργών τους. Το πνεύμα του είναι αρκετά συμβατό με την οπτική και τις προτάσεις του Κύρη.

Ηλείας : Από μια παραγωγή, και μάλιστα από τις υπερπαραγωγές, τρώνε πολλά στόματα. Υπάρχουν, ένα σωρό στελέχη, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, παραγωγοί, ηθοποιοί, άνθρωποι για τον ήχο, άνθρωποι για τα γραφικά.Μιλάμε για οικογένειες!!! Είναι μια αλυσίδα όπως και η φύση!! Ζούσαμε το τώρα χωρίς να μας ενδιαφέρει το μέλλον αλλα ο τρόπος που ζεις το τώρα είναι η …προδιάθεση του μέλλοντος. Σε μερικά χρονια δε θα υπάρχουν πολικές αρκούδες και πολλά αλλα! Γιατί χαλάει η αλυσίδα! Λοιπόν.. Το ίδιο συμβαίνει και στην τέχνη. Όταν δεν θα μπορούν οι παραγωγοί, οι σκηνοθέτες να πληρώσουν studio, ηθοποιούς,δεν θα μπορεί κανείς να απολαύσει την τέχνη. Δεν θα υπάρχει. Όταν δε θα μπορεί ο τεχνικός ήχου να πληρωθεί, ο μουσικός που έγραψε τη μουσική, ο σεναριογράφος κτλ. δεν θα υπάρχει η δημιουργία τόσο όμορφη.. Μετά, από εκεί δεν θα πληρωθούν άλλοι και πάει λέγοντας.. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα!! Το θέμα Eleni είναι να τα δώσεις τα 2 ευρώ. Τα έδωσε κανείς?? Και το κόστος μια υπερπαραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερο!!!!! Απλά δε θα μπορεί ο κόσμος να απολαμβάνει την τέχνη. Ένας δίσκος π.χ. των nightwish που είναι για μένα υπερπαραγωγές, φτάνει στα αυτιά μας μετά από έναν χρόνο πρόβες και συνθέσεις από τους δημιουργούς, από τα ακριβά μηχανήματα και εξοπλισμό που έχουν για να μας δώσουν αυτόν τον ήχο,( ένας φθηνός ενισχυτής και μια φθήνει κιθάρα δεν θα δώσουν τον ήχο που θέλουμε και που απολαμβάνουμε) Η τεχνολογία εξελίσσεται και κοστίζει και απαιτείται για την παραγωγή αυτή. Ο ιδιοκτήτης του studio πρέπει να πληρωθεί, ο παραγωγος, ο φωτογράφος, ο διαφημιστής που το διαφημίζει και γνωρίζεις ότι υπάρχει το δημιούργημα, πρέπει να πληρωθεί.. Όλοι αυτή χάνουν τις δουλειές τους. Σε λίγο δεν θα υπάρχει τέχνη!!! Η παιδεία υποτίθεται ότι είναι δωρεάν? Έλα όμως που δεν είναι, την πληρώνουμε με τους φόρους.

Όλοι συνεισφέρουμε λίγο και πληρώνονται οι δάσκαλοι. Όμως κατεβάζοντας ελευθερα, όπως γράφετε, δεν είναι συνεισφορά των 2 ευρώ, είναι κλοπή!! Όλα τα αγοράζουμε, όλα!!! Επειδή μπορούμε ανώνυμα να κατεβάσουμε τέχνη το κάνουμε?? Αν ήταν επώνυμα κανένας δε θα το έκανε!! Γνωρίζω τον κύριο Κύρη, και όπως λέει και αυτός, δεν έχει ζήσει το πρόβλημα των δημιουργών γιατί δεν έχει σχέσεις με δισκογραφικές. Αυτός κάνει μουσική επένδυση για διαφημίσεις και έχει πλουτίσει. Όμως με τις προτάσεις του, μπορώ να συμφωνήσω. Προτάσεις που δεν λένε πουθενά ότι το ελεύθερο κατέβασμα είναι δεν είναι κακό. Όμως η πρόταση που γράφει, υπάρχει και χρησιμοποιείται εδώ και καιρό. Κανείς όμως δεν μπήκε να αγοράσει, έστω 1 ευρώ, ένα κομμάτι από κάποιο site. Αυτό το σύστημα πωλήσεων υπάρχει εδώ και χρόνια! Όμως ο κόσμος συνεχίζει να κατεβάζει ελευθερα!! http://www.cdbaby.com/cd/menh 0.99 ευρώ το τραγούδι. Καλή τιμή!! Και υπάρχουν πολλά αλλα!!! Κανείς δεν το κάνει… Συμφωνώ και εγώ με τον κύριο Κύρη. Αλλα ξανά, δεν είναι ελεύθερο κατέβασμα αυτό.

Κων/νος : 1. Δεν μπορεί να θεωρείται ανήθικο το να μοιράζεται αφιλοκερδώς κάποιος το οτιδήποτε. Οι άνθρωποι πάντα είχαν την τάση να το κάνουν, είτε ήταν ένα κομμάτι ψωμί σε έναν οδοιπόρο, είτε μια κασσέτα με ένα τραγούδι που δίνει ο μαθητής στο συμμαθητή του, είτε μια ταινία που μοιράζεται κάποιος μέσω διαδικτύου. Το μοίρασμα είναι στοιχείο ανθρωπιάς απαραίτητο για τις κοινωνίες μας. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι παράνομο να μοιράζεσαι, όπως πχ στη μουσική. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήθικος είναι ο νόμος που κάνει την πράξη του μοιράσματος παράνομη, και γι’ αυτό πρέπει να αλλάξει. Παράλληλα είναι θέμα συνείδησης του καθενός το πόσο ηθική ή ανήθικη θεωρεί την παράβαση ενός ανήθικου νόμου, αλλά αυτό αποτελεί άλλο μεγάλο και γενικότερο θέμα από αυτά που συζητάμε εδώ.
2. Όποιος παραμένει χρήσιμος στην κοινωνία βρίσκει τον δρόμο προς την επιβίωση. Πολλά επαγγέλματα έχουν χαθεί με την πάροδο των αιώνων, και αλλα έχουν εξελιχθεί και αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά. Θεωρώ την τέχνη και τους καλλιτέχνες αρκετά χρήσιμους στην κοινωνία μας για να εξαφανιστούν. Όσοι εξελιχθούν, ξεφύγουν απο τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και συνεχίσουν να δίνουν αξία στις στιγμές μας, θα βρουν σίγουρα την αμοιβή που τους αξίζει, είτε μέσω ενός συστήματος δωρεών, είτε μέσω συναυλιών, είτε μέσω διάθεσης χρημάτων από την φορολογία των πολιτών, είτε κάπως αλλιώς. Αν στις συνθήκες που θα διαμορφωθούν υπάρξουν επαγγέλματα που πλέον δεν θα χρειάζονται τότε αυτά πιθανώς θα χαθούν ή θα μεταμοφωθούν σε κάτι άλλο, όπως π.χ. οι αμαξάδες έδωσαν τη θέση τους στους ταξιτζίδες και οι πεταλωτές βρήκαν κάτι άλλο να κάνουν όταν ο κόσμος άρχισε να μην χρειάζεται άμαξες και άλογα λόγω της επικράτησης του αυτοκινήτου.
3. Ας κοιτάζουμε μπροστά και όχι πίσω. Ας ενασχοληθούμε με το πως θα παράγουμε περισσότερη αξία για τον άνθρωπο μεσω των ευκολιών που δίνει η σύγχρονη τεχνολογία, και όχι με το πως να στήνουμε τεχνητά εμπόδια εκεί που πλέον δεν υπάρχουν προκειμένου να συντηρούμε απαρχαιωμένες, πλέον μη αποδοτικές και αγκυλωμένες δομές του παρελθόντος.

Ηλείας : Ξεχνάς ότι η μουσική και οι ταινίες είναι το προϊόν κάποιων που πουλάνε για να ζήσουν.. Εδώ μιλάμε για ελεύθερο κατέβασμα.. Κανένας δεν είπε να μην μοιραζόμαστε.. Άλλωστε, πάντα ακούγαμε μουσική και βλέπαμε ταινίες δωρεάν στο ράδιο,στην τηλεόραση. Τώρα μπορούμε και στο internet. Μούσι μέσω youtube, ο κάθε καλλιτέχνης έχει στις ιστοσελίδες του … μουσική να ασκούει ελευθερα ο καθένας.. Το μοιράζεται. Μπαίνεις στο youtube και ακούς και βλέπεις ό,τι θες!! Δεν αντί λες σε αυτό! Δωρεάν κιόλας!!! Μοιρασιά είναι αυτό!! Όμως όταν θες να αποκτήσεις κάτι, δηλαδή να το κατεβάσεις να το έχεις, «τουλάχιτον» πλήρωσε το προϊόν που αγοράζεις.. Ένα δολάριο το τραγούδι είναι. Τίποτα. Έχεις την ευκαιρία να το ακούσεις όπου θες δωρεάν!! Αλλα αφού θες να το έχεις κιόλας δικό σου, πλήρωσε το! Έτσι? Όπως τα αρώματα. Πας στο κατάστημα και έχει ΔΩΡΕΑΝ δείγμα. Το μυρίζεις.. OK!! για να το αποκτήσεις όμως το πληρώνεις. Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι αφού μπορούμε να ακούμε και να βλέπουμε ότι θέλουμε και έτσι ήταν πάντα. 10 – 20 -30 χρόνια πριν βλέπαμε δωρεάν μουσική στο MTV στο mAD στους σταθμούς, στο ράδιο, τώρα το έχουμε και στο internet, στο youtube και σε πολλά αλλα, να μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Μπορούμε να σεβαστούμε και να αγοράσουμε το προϊόν.. Γιατί αυτό είναι.. Προϊόν.

Προϊόν που απαιτεί θυσίες και δουλειά. Και αν είναι καλό, θα αγγίξει την καρδια σου.. θα σε στείλει στα σύννεφα! Τέχνη. Αυτό κάνει η τέχνη..Βγαίνει από κάποιον και Διεισδύει μέσα σου και σε κάνει να νιώθεις.. 1 δολάριο δεν είναι τίποτα για να το αγοράσεις από εκεί που πωλείται. Άλλωστε όπως είπαμε μπορείς να το ακούς και δωρεάν εκεί που διατίθεται δωρεάν.

Ελένη : Οταν είχαν ρωτήσει τον Βryan Ferry σχετικά με την πειρατεια στα τραγούδια του, εκεινος απάντησε «Πάω&δίνω συναυλίες, εφόσον έχω κοινο μου ακούει τα τραγούδια μου» 😉

Κων/νος : Πιστεύω ότι υποβιβάζεις την τέχνη θεωρώντας την προϊόν. Νόμιζω είναι κάτι παραπάνω. Είναι λειτούργημα, κατάθεση ψυχής, και δεν μπορεί να τιμηθεί με χρήματα ή να γίνεται αντικείμενο εμπορίου. Βέβαια ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει έναν τρόπο να αμοίβεται και να ζεί, αλλά το να εμπορεύεσαι την τέχνη ως προϊόν μου μοιάζει περισσότερο με πορνεία.

Όσον αφορά τη διαφοροποίηση μεταξύ του να ακούω online το μουσικό κομμάτι που θέλω όποτε θέλω και του να το κατεχω με την έννοια της τοπικής αποθήκευσης στο δίσκο ή το cdplayer μου, πιστεύω ότι ήδη δεν απασχολεί καθόλου τον κόσμο. Σε λίγο καιρό όλοι και όλες οι συσκευές μας θα έχουν μόνιμη γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ακόμα και μεσα στο αυτοκίνητο. Έτσι είτε πατάω το κουμπί στο youtube για να ακούσω ένα κομμάτι, είτε βάζω στο cdpalyer ενα cd θα είναι το ίδιο, με το πρώτο πιο εύκολο και προτιμητέο. Αν έχω παντού ελεύθερη online πρόσβαση στη μουσική μου, γιατί να ασχοληθώ με το να αποκτήσω τοπικό αντίγραφο, με οποιοδήποτε τρόπο;; Είναι εντελώς ανούσιο και άκυρο να λέμε ότι είναι νόμιμη και μια χαρά η δωρεάν online ondemand πρόσβαση στη μουσική, ενώ δημιουργεί πρόβλημα το κατέβασμα της μουσικής στον δίσκο του υπολογιστή μας.

Ελένη :  Εύλογοι προβληματισμοί, λοιπον, αναδεικνύονται γύρω από τη μουσική…Η μουσική είναι τέχνη κ πρέπει να την προστατεύσουμε.

Καλό είναι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του…κ η ρίζα του κακου θεωρώ πως είναι οι απαρχαιωμένοι νόμοι που ξεφτίζουν τη μουσική&βάζουν καλλιτεχνες&ακροατες να τρώγονται μεταξυ τους.
«Κι εμείς, όπως κι οι αετοί γεννηθήκαμε για να είμαστε ελεύθεροι. Και όμως, είμαστε υποχρεωμένοι, για να μπορέσουμε να ζήσουμε, να φτιάχνουμε κλουβιά από νόμους και να κλεινόμαστε μέσα.»

Ηλείας :Ηξερα ότι κάτι τέτοιο θα απαντούσες όσον αφορά την λέξη «προϊόν». Δεν έχει την έννοια προϊόν όπως το έλαβες.. Έπρεπε κάπως να το πω. Ποτέ δεν θα υποβίβαζα την τέχνη ούτε στην πορνεία θα την έβαζα. Αυτό που λες, θα με πρόσβαλε αν με ήξερες. Αυτό που δεν κατάλαβες είναι ότι αυτό φτιάχνω, αυτό πουλάω για να ζήσω. Το μέλλον δεν έχει έρθει…ακόμα.. θα το δημιουργήσουμε με τις πράξεις. Σίγουρα στο μέλλον θα γίνονται αυτά που λες. Εδώ και 15 χρόνια δεν έχουν γίνει. Όμως όταν θα έρθει και εκείνη η ώρα, οι καλλιτέχνες πλέον θα μπορούν να εισπράττουν δικαιώματα από online ακροάσεις. Είδη αρχίζει να γίνεται. Δεν είναι το ίδιο. Ανούσιο και άκυρο δεν είναι τόσο καιρό που υπάρχει αυτό το «ελεύθερο κατέβασμα»τόσα χρονια. Ακόμα και εγώ έχω δικη μου μουσική με ελεύθερη πρόσβαση να ακούει κάποιος οποτε θέλει.
Μέχρι να αρχίσει αυτό το ελεύθερο κατέβασμα, τόσο καιρό πριν, από την δεκαετία του 40 μέχρι και αρχές 90, κανένας δεν παραπονιότανε ότι η τέχνη πρέπει να είναι δωρεάν. Όλοι πηγαίνανε και αγοράζανε δίσκους και κασέτες. Και πάνω αναγραφότανε ότι απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημοσια εκτέλεση, πώληση. αντιγραφή του «πειρεχομενου». Κανένας δεν αντιδρούσε. Τώρα όμως έχουμε ένα κεκτημένο δικαίωμα ότι η μουσική και οι ταινίες πρέπει να είναι δωρεάν. Ξαφνικά μας ήρθε η ιδέα, επειδή βεβαια κλέβουμε πια online την τέχνη, ότι να είναι δωρεάν. Γιατί πρέπει να είναι μονο η τέχνη? Γιατί να μην τα έχουμε όλα τζάμπα? Να πάω για ψώνια και να είναι όλα τζάμπα! Γιατί δεν το λέτε και για αλλα πράγματα και μονο για ελεύθερα κατεβάσματα τέχνης?
«Κι εμείς, όπως κι οι αετοί γεννθήκαμε για να είμαστε ελεύθεροι. Και όμως, είμαστε υποχρεωμένοι, για να μπορέσουμε να ζήσουμε, να φτιάχνουμε κλουβιά από νόμους και να κλεινόμαστε μέσα.»
Όταν χρωστάς στο κράτος λεφτά, σου βάζει τόκο. Όταν όμως το κράτος σου χρωστάει λεφτά κάνει χρόνια να σου τα δώσει, δεν σε πληρώνει τόκους. Σου δίνει το ποσο που σου χρωστούσε πριν 3 χρονια. Να ένας νόμος από τον οποιο μπορείς να προσπαθήσεις να ξεφύγεις ή να κανεις κάτι. Ο νομος λέει, να πληρώνεις το ρεύμα σου αλλιώς θα χαθείς. Το πληρώνεις όμως για να έχεις. Κι άλλος νομος να ξεφύγεις. Τολμάς όμως να μη πληρώσεις το ρεύμα? Όχι. γιατί δε θα έχεις μετά. Με την τέχνη όμως αφού μπορείς, αρχίζεις και μιλάς για νομους. Υπάρχουν σοβαρότεροι νομοι να αντιδράσεις.. Κανε λοιπόν την αρχή και σταματα να πληρώνεις το ρεύμα και να διαδίδεις ότι ο νομος είναι τάδε, και δεν πρέπει να κλεινόμαστε σε αυτό το κλουβί του νομου να πληρώνουμε ρεύμα! Να είναι δωρεάν!!! Δε νομίζω ότι θα έχεις και αρκετούς υποστηριχτές!! Αλλα ούτε και κίνηση έκανες να έχεις δικό σου ρεύμα. Δηλαδή να χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία και να έχεις ηλιακό ρεύμα. Εναλλακτική πηγή! Αλλα επειδή μπορούμε επειδή η τεχνολογία μας αφήνει, να έχουμε μουσική δωρεάν. Αυτός ο νομος περί δικαιωμάτων πρέπει να κοπεί!! E? και σε αυτό συμφωνούν εκατομμύρια άνθρωποι!!!
Δεν μπορώ να καταλάβω πως λέτε να προστατεύσουμε την τέχνη ότι δεν την πληρώνεις. Δε θα υπάρχουν πια ΚΑΛΕΣ ταινίες όταν όλοι όσοι δουλεύουν να τις φτιάξουν δε θα πληρώνονται!! Όταν σε αυτό το χώρο πια δε θα μπορείς να δουλέψεις για να ζήσεις. Όταν παρακμάσει ο χώρος αυτός, δε θα βλέπουμε πια ταινίες!!

Γιάννης :

obligatory: http://faeenamalaka.blogspot.com/2009/12/blog-post_19.html

Ελένη : Συμφωνώ με τον τύπο που λέει «Δεν είναι πειρατεία,είναι διακίνηση πολιτισμού» 😉

Κατερίνα : Και ΝΑΙ!!!! Κατάφερα να διαβάσω όλα τα κατεβατά 🙂 Να πω κι εγώ την ταπεινή μου γνώμη σαν ερασιτέχνης φωτογράφος;;; Τέχνη είναι κι αυτό.
Η φωτογραφία είναι μια από τις αδυναμίες μου, αλλά ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό να ασχοληθώ παραπάνω με αυτή, εφόσον υπάρχει η ελεύθερη διακίνηση. Έχω περάσει πολλές μέρες σκεπτόμενη πώς να αποτυπώσω σε μία φωτογραφία ένα θέμα και να «αγγίξει» αυτόν που τη βλέπει, ώρες για να τη στήσω και κάποια λεπτά για να την επεξεργαστώ κατάλληλα. Όταν ολοκληρωθεί αυτό που έκανα, δεν το βλέπω σαν προϊόν, αλλά σαν το παιδί μου για το οποίο έχω κοπιάσει. Πολλοί καλλιτέχνες θεωρούν τα δημιουργήματά τους,»παιδιά τους».Κάποιοι, αυτά τα «παιδιά» δε θέλουν να τα μοιραστούν και δε τα βγάζουν στη δημοσιότητα, κάποιοι, όμως, που ζουν από αυτά, δε θα θέλανε να δουν τον «ξεπεσμό» τους και για να μην παρεξηγηθεί η λέξη, θα εξηγήσω. Όταν υπάρχει ελεύθερη διακίνηση, χάνεται η ποιότητα. Για παράδειγμα, ένα παιδί παίρνει μέρος στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου του και θα τραγουδήσει ένα κομμάτι σόλο. Για να φτάσει η στιγμή της γιορτής σημαίνει ότι έχει το προσόν της καλής φωνής, έχει κάνει πρόβες για να μάθει να λέει σωστά το τραγούδι και έχει το αντίστοιχο άγχος. Μες στην προετοιμασία εντάσσεται και το πώς θα εμφανιστεί την «κρίσιμη» ημέρα. Οι γονείς νιώθουν περήφανοι για το καμάρι τους και περιμένουν πώς και πώς να το δουν να διαπρέπει. Το πλένουν, το αρωματίζουν, του φοράνε τα καλά, καθαρά κι ατσαλάκωτα ρούχα ρούχα του, το χτενίζουν, έχουν φορτίσει την μπαταρία της φωτογραφίκης και της κάμερας και είναι έτοιμοι για τη γιορτή. Φεύγουν από το σπίτι, μπαίνουν στο αμάξι, μένουν από λάστιχο, πιάνει βροχή, το παιδί κλαίει από το άγχος του, βγαίνει έξω αρχίζει να γκρινιάζει, περνάει άλλο αμάξι και κάνει το παιδί με λάσπες από πάνω μέχρι κάτω. Πώς θα νιώσουν οι γονείς;;;;;Πώς θα νιώσει το παιδί;;;
Αν η τέχνη είχε φωνή, σίγουρα θα έκλαιγε και θα γκρίνιαζε…
Δε λέω…η ελεύθερη διακίνηση βολεύει την τσέπη μας. Εγώ δεν κατεβάζω, αλλά τα παίρνω έτοιμα. Ένα τραγούδι ή μια ταινία, όμως, που έχει διακινήθεί ελεύθερα, δε συγκρίνεται με το αυθεντικό.
Από την άλλη, πολλοί καλλιτέχνες γνωρίζοντας αυτό το φαινόμενο χάνουν την έμπνευσή τους, γίνονται πιο εμπορικοί κι αρχίζουν να εμπορεύονται τους….

Κατερίνα : ….ίδιους τους τους εαυτούς με διάφορα κουτσομπολιά κτλ…οπότε χάνεται και η δική τους αξιοπιστία και η υπόστασή τους.
Γνώμη μου είναι να δίνεται αυτό το συμβολικό ποσό για τα κατεβάσματα, αρκεί να υπάρχει και η ποιότητα.
Να μη ξεχνάμε, όμως, ότι όπου ακούμε ελεύθερα τραγούδια (ράδιο, τηλεόραση, μαγαζιά) ή βλέπουμε ταινίες πληρώνουν κάθε χρόνο πνευματικά δικαιώματα. Όσοι δεν καταβάλλουν το ποσό, χάνουν την άδεια λειτουργίας τους ή πληρώνουν x-πλάσιο

Ηλείας : I totally agree!!! Αυτό το συμβολικό ποσό είναι που θα κάνει τη διαφορα!! 99 cents του δολαρίου κι όλας, δεν είναι τίποτα για να αγοράσεις ένα τραγούδι που θα το ακούς ΟΠΟΤΕ ΘΕΣ! Δεν αγοράζεις ολόκληρο cd για 30 ευρώ, επιλέγεις πιο τραγούδι θες αφού το ακούσεις και το αγοράζεις σε πολύ καλή τιμή! Αυτό λέω!! Αυτή είναι η πρόταση του Κυριου Κύρη που αναγράφεται παραπάνω και λένε ότι συμφωνούν! Και έτσι δεν υποβιβάζεται η αξια τις τέχνης!! Όσον αφορά την λέξη προϊόν που είπα και εγώ, έπρεπε κάπως να το πω.. Ο καλλιτέχνης φτιάχνει κάτι, δημιουργεί και το πουλάει για να ζήσει!! Αυτό εννοούσα!
Αν αγαπάς την τέχνη, υποστήριξε αυτόν που την δημιουργεί!! Υπάρχουν χιλιάδες αξιόλογοι καλλιτέχνες solo τον κόσμο που δεν είχαν την τύχη να κάνουν συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία και έτσι πρέπει από μονοι τους να πουλήσουν τα έργα τους για να ζήσουν, για να βγάλουν χρήματα να συνεχίσουν να παράγουν μουσική. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους … Περισσότεραστηρίζουμε. Αγοράζοντας λοιπόν ένα τραγούδι τους που μας αρέσει και πάλι λέω σε τιμή ούτε 1 ευρώ, τον στηρίζουμε και ο ίδιος βλέπει ότι έχει ανταπόκριση απτών κόσμο!! Μέχρι να παλέψει, να μπορεί μια μέρα να κάνει και μια συναυλία, να μπορεί να πληρώσει μηχανήματα, μουσικούς, στάδια, σκηνές κτλ.

 

Εάν θέλεις να σου χαμογελάσει η ζωή….

Εμείς επιλέγουμε να είμαστε ευτυχείς!

Μπορούμε να βρούμε την ευτυχία στο κάθε τι που κάνουμε.
Αρκεί να πάρουμε την απόφαση πως μπορούμε να βρούμε κάτι καλό
σε όλα όσα κάνουμε και σε όλα όσα μας περιβάλλουν, πίστεψέ με, αυτό και μόνο αρκεί!

Ο Ευτύχης, στις «Μικρές αλήθειες (2008) », http://www.cpil.info/ , ξέρει πλέον πως η ευτυχία
δεν είναι τίποτε άλλο από «μικρές στιγμές, ασήμαντες, αδιόρατες στιγμές» .

Εάν θέλεις να σου χαμογελάσει η ζωή, πρώτα χάρισέ της, την καλή σου διάθεση. (Σπινόζα)

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους!

 

Οι πολίτες είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί

Η Ελλάδα υπήρξε χώρα φιλόξενη για την πλειοψηφία των μεταναστών.

Μια γλυκιά κουβέντα, ένα κρεβάτι και ένα πιάτο φαϊ για να ζεστάνουν την καρδιά τους και να ξεχάσουν για λίγο τα βάσανά τους.

Δυστυχώς, η μετανάστευση προς την Ελλάδα δεν έγινε με οργανωμένο τρόπο, όπως σε άλλες χώρες. Δεν υπήρχε σχεδιασμός για την υποδοχή των μεταναστών. Δεν υπήρχε οργάνωση για τον έλεγχο τον εισερχομένων και την καταγραφή τους. Ο έλεγχος των εισερχομένων μεταναστών πιθανότατα να τους εξασφάλιζε κοινωνικά δικαιώματα, εργασία και στέγη. Πιθανότατα να τους εξασφάλιζε αυτό που λέμε : «ποιοτική ζωή». Στο κάτω – κάτω αυτός ήταν  και ο αρχικός τους στόχος, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Αυτό έκαναν οι ανθρώπινες φυλές από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν. Αυτό έκαναν και κάνουν τα ζώα και τα πουλιά, όταν υπάρχει έλλειψη τροφής ή όταν οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν.

Αν λοιπόν είχαν εξασφαλίσει καλύτερη ζωή, δε θα χρειαζόταν ούτε να κλέβουν, ούτε να φθονούν,ούτε να μισούν αλλά ούτε και να τρομοκρατούν. Δε θα υπήρχε λόγος να το κάνουν. Αντ’ αυτού θα προσπαθούσαν να γνωρίσουν την κουλτούρα και τη νοοτροπία της χώρας όπου φιλοξενούνται. Ε, πώς να το κάνουμε; Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία είναι έλλειψη παιδείας, ενώ ο φθόνος και η κλεψιά είναι έλλειψη των βασικών αναγκών για επιβίωση.

Ας εκμεταλλευτούμε την εμπειρία των άλλων κρατών σε πρακτικές διαχείρησης του μεταναστευτικού πληθυσμού. Ακόμα μπορούμε να κάνουμε θαύματα, φτάνει να το θελήσουμε. Είναι καλύτερα για όλους εμάς που συνυπάρχουμε σ’ένα μέρος, να είμαστε σύμμαχοι και όχι εχθροί.

 

Αντίο 2009

Λίγες μέρες πριν το 2010. Είναι η καταλληλότερη εποχή για να ανακαλέσω όλα όσα συνέβησαν το 2009. Μόνο έτσι μπορώ κ θυμάμαι τα γεγονότα 😉

Κλείνω τα μάτια μου, ταξιδεύω πίσω στο παρελθόν και αναπλάθω τις στιγμές του.